Van Crevillente naar Motril
Door: Jan Bos
Blijf op de hoogte en volg Jan
11 Februari 2019 | Spanje, Motril
Zondag 10 februari, dag 14, reisdag van Crevillente naar Motril – 382 km
Vandaag opnieuw een lange reisdag voor de boeg. Als we het routeboek zouden volgen, dan zou het 375 km zijn over de A7, een lange saaie autoweg. Echter, tijdens de routebespreking van gisteravond – waar ik niet aanwezig was vanwege mijn bezoekje aan de familie Schermij – is over een leukere, alternatieve route over de N340 gesproken; en die zou ongeveer net zo lang zijn. Deze N340 loopt overigens van Noord naar Zuid door heel Spanje heen: overal kom ik die weg tegen. N-routes worden m.n. door caravan-combinaties gemeden, omdat er vaak rotondes in zitten die met een caravan toch iets lastiger zijn te nemen dan met een camper. De reisgenoten waar ik achteraan rij hebben niet over de N340-route gerept en we volgen daarom het routeboek. Achteraf hoor ik van anderen dat de N340-route meer-dan-de-moeite-waard was. Onze route echter zoals verwacht: saai, saai, saai. Het meest deprimerende momentje was wel toen Claire (van de Garmin) met omfloerste stem meldde dat de volgende afslag over 192 km aanstaande was. Maar er zitten toch wel wat bezienswaardigheden in deze route: met nog ca 100 km te gaan zien we links en rechts enorme velden met kassen staan. Het houdt niet op. En dat zijn geen kassen van glas, maar van plastic. Geen idee wat ze hier verbouwen. Later hoor ik dat er 300.000 km2 aan kassen in Spanje zou staan. Zou kunnen, ik heb ze niet allemaal gezien. Verder zitten er prachtige stukjes bij met vergezichten over de Middellandse Zee. De laatste 60-70 km lijkt nieuw en is prima te berijden. Opvallend is nog dat bij een splitsing ineens richtingsborden in het Arabisch staan aangegeven: waarschijnlijk voor alles wat naar Afrika onderweg is. De Garmin brengt ons tot voor de deur van de camping (dat is wel anders geweest: de laatste kilometer wordt vaak fout aangegeven als ik geen adres maar coördinaten ingeef) en dan begint de pret. Inderdaad krap. Héél krap. Smalle weggetjes, overal hekjes, bomen, touwtjes, muurtjes, vlaggetjes en alles wat een volkstuintje zo leuk maakt. Maar dit is geen volkstuintje en ik pas niet op mijn plek. Met veel moeite en toegesnelde hulp krijg ik de camper er toch nog schuin in, zodat ik net niet op de weg sta: voor en achter een halve meter vanaf een boom.
De toegesnelde hulp bestond uit mijn Nederlandse overburen die mij prompt uitnodigen voor een biertje met wat knabbeltjes. Zo hoort dat op een camping !! TV is er al sinds Crevillente niet meer bij, omdat de footprint van de Astra-3 niet zo ver reikt – althans niet met mijn kleine Snipe-antenne. Het is nog aangenaam warm als we om 19:30 met een man of 15 naar het campingrestaurant wandelen. Eten en drinken samen voor €18,=. Prima. Na terugkomst laat ik me door het boek in slaap sussen. Morgen vrije dag en dinsdag een lange excursie-dag naar Granada.
Vandaag opnieuw een lange reisdag voor de boeg. Als we het routeboek zouden volgen, dan zou het 375 km zijn over de A7, een lange saaie autoweg. Echter, tijdens de routebespreking van gisteravond – waar ik niet aanwezig was vanwege mijn bezoekje aan de familie Schermij – is over een leukere, alternatieve route over de N340 gesproken; en die zou ongeveer net zo lang zijn. Deze N340 loopt overigens van Noord naar Zuid door heel Spanje heen: overal kom ik die weg tegen. N-routes worden m.n. door caravan-combinaties gemeden, omdat er vaak rotondes in zitten die met een caravan toch iets lastiger zijn te nemen dan met een camper. De reisgenoten waar ik achteraan rij hebben niet over de N340-route gerept en we volgen daarom het routeboek. Achteraf hoor ik van anderen dat de N340-route meer-dan-de-moeite-waard was. Onze route echter zoals verwacht: saai, saai, saai. Het meest deprimerende momentje was wel toen Claire (van de Garmin) met omfloerste stem meldde dat de volgende afslag over 192 km aanstaande was. Maar er zitten toch wel wat bezienswaardigheden in deze route: met nog ca 100 km te gaan zien we links en rechts enorme velden met kassen staan. Het houdt niet op. En dat zijn geen kassen van glas, maar van plastic. Geen idee wat ze hier verbouwen. Later hoor ik dat er 300.000 km2 aan kassen in Spanje zou staan. Zou kunnen, ik heb ze niet allemaal gezien. Verder zitten er prachtige stukjes bij met vergezichten over de Middellandse Zee. De laatste 60-70 km lijkt nieuw en is prima te berijden. Opvallend is nog dat bij een splitsing ineens richtingsborden in het Arabisch staan aangegeven: waarschijnlijk voor alles wat naar Afrika onderweg is. De Garmin brengt ons tot voor de deur van de camping (dat is wel anders geweest: de laatste kilometer wordt vaak fout aangegeven als ik geen adres maar coördinaten ingeef) en dan begint de pret. Inderdaad krap. Héél krap. Smalle weggetjes, overal hekjes, bomen, touwtjes, muurtjes, vlaggetjes en alles wat een volkstuintje zo leuk maakt. Maar dit is geen volkstuintje en ik pas niet op mijn plek. Met veel moeite en toegesnelde hulp krijg ik de camper er toch nog schuin in, zodat ik net niet op de weg sta: voor en achter een halve meter vanaf een boom.
De toegesnelde hulp bestond uit mijn Nederlandse overburen die mij prompt uitnodigen voor een biertje met wat knabbeltjes. Zo hoort dat op een camping !! TV is er al sinds Crevillente niet meer bij, omdat de footprint van de Astra-3 niet zo ver reikt – althans niet met mijn kleine Snipe-antenne. Het is nog aangenaam warm als we om 19:30 met een man of 15 naar het campingrestaurant wandelen. Eten en drinken samen voor €18,=. Prima. Na terugkomst laat ik me door het boek in slaap sussen. Morgen vrije dag en dinsdag een lange excursie-dag naar Granada.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
