Pori en Keuruu

Zaterdag 17 juni, dag 11.
Vandaag is een reisdag. Er staat een korte trip van ca. 150km naar Pori op het programma. Onderweg is er één bezienswaardigheid: Rauma. Rauma ligt ongeveer halverwege op de route en staat op de Werelderfgoedlijst van UNESCO vanwege haar ca. 600 bontgekleurde, houten huisjes. Als je Rauma binnenloopt (de camper staat aan de rand van het dorp geparkeerd) valt direct de wonderlijke combinatie op: al die grappige huisjes met daarvoor moderne auto’s geparkeerd. Het ziet er niet uit.
Na even snuffelen op de markt (ca. 5 kraampjes) en een verrukkelijke cappuccino op een terrasje (ja, het is prima weer) gaan we maar gauw verder.
Vlak voor Pori staat een LIDL dus ga ik hier de voorraden aanvullen. De prijzen van veel producten zijn – in tegenstelling tot de verwachting – vergelijkbaar met +31. Behalve alcoholhoudende drank natuurlijk.
De camping ligt ca. 20 km voorbij Pori, dus stappen is er vanavond niet bij. Nog even diesel tanken voor €1,24/ltr en we zijn klaar voor morgen. De camping is een TOP-camping (althans, dat vinden ze zelf) en is mooi aangelegd met grote plaatsen. Het kenmerk TOP houdt echter niet in dat er WIFI is en vanwege de bomen is er ook geen TV. Een wandelingetje langs het strand rondt de dag af, zodat we morgen verder kunnen.

Zondag 18 juni, dag 12.
Het weer is vandaag minder. Niet te warm, wel buiig. Omdat we opnieuw een reisdag hebben – deze keer 225 km – heb ik daar niet zo’n last van: je zit toch het grootste gedeelte achter het stuur. Het is een prachtige route - vnl. rijksweg 23 – die ons van Pori naar Keuruu brengt. De hele weg is tweebaans, glooiend en omzoomd door bossen. Met op bijna elke 5 km een waarschuwingsbord voor overstekende elanden. Je zou dan verwachten dat je op die ruim 200 km toch minstens één zo’n beest ziet, maar nee hoor, de lafaards laten zich niet zien. Ook niet aan anderen overigens, hoor ik later. De reisleiding heeft een bonus in het vooruitzicht gesteld voor degene die het eerst een foto van een eland maakt, dus ‘s-avonds zien we verschillende foto’s van elanden: allemaal van internet geplukt. Die tellen dus niet mee: je moet er zelf ook op staan waarbij je de eland bij de horens vast hebt.
Opnieuw een camping met bomen (dus weer geen TV) en voor WIFI moet je zo’n beetje op de schoot van de receptioniste gaan zitten, anders is er geen dekking. En hoewel er op die schoot plaats genoeg is, heb ik daar toch maar vanaf gezien.
Om 19:00 uur staat er weer een gezamenlijke maaltijd op het programma. Deze keer een echte Finse specialiteit: pizza. Maak je zelf maar een voorstelling hoe het proces verloopt als 37 mensen zelf hun pizza mogen samenstellen. Je mag 4 ingrediënten kiezen (uit 30 mogelijkheden) en de bediening zal wel onthouden welke pizza dan jouw keuze was …. Enfin, de laatsten kregen hun pizza rond 21:30 uur.

Toen ik net begon met camperen, vond ik het maar onzin om de camper met zijn voorwielen op een verhoging te rijden. Weliswaar staat de Ducato iets voorover, maar zo dramatisch is dat niet.
Als de grond echter zelf ook een beetje afloopt, ziet het plaatje er anders uit. Het effect kan aanzienlijk sterker zijn en dan ligt mijn hoofd ineens 15 cm hoger dan mijn voeten en glijd ik naar beneden. Ik heb dat één keer geprobeerd en moest toen de volgende ochtend eerst mijn slip onder mijn oksels vandaan peuteren: vanaf nu gaan de verhogers er standaard onder.

Vandaag, maandag 19 juni, dag 13, is het ‘Ruhetag’. En dat betekent in dit geval ook echt Ruhe. In Keuruu is niets, maar dan ook helemaal niets te beleven. Het wordt zelfs in de reisgids niet genoemd. Op internet-reisgidsen is nog sprake van een kerk en een museum, maar dan houdt het toch echt op. Waarom we hier dan zijn? Omdat de afstand Pori – Kuopio te groot is voor één dag. Want na morgen, als we naar Kuopio gaan, dan gaat het gebeuren ….